Scenes from my so-called life

Dear Lord, Hello po. Napapansin ko lang po kasi, parang all out tayo ngayong 2008 ah. Wala pa po tayo sa kalahati pero madami dami na tayong pinagdaanan at dadaanan pa. In fairness, lahat naman po yon nalampasan na at nilalampasan na, kaya salamat po. Lagi, salamat po sa Inyo sa lahat. Di ko maalala kung nagsabi ako dati ng 'bring it on.' Ang alam ko po kasi hindi eh. Ay wait, kakaalala ko lang na sinabi ko na magiging mahiwaga ang ika-25th year ko sa balat ng earth. Ito na po ba ang manifestation non? Siguro ito nga, at kung ito nga ibig sabihin po ba hapitan na ito hanggang August o na-spread out po ba natin hanggang December na? Oo nga no? Ngayon pong napagisipan ko ng konti simula ng mag blow ako ng candle nung August last year sunud-sunod na ang mga "mahiwagang" nangyayari sa akin. Nagkaron ng madaming pagbabago ang ginagalawan kong mundo. Pati ang mga trip ko nagbago at patuloy na nagbabago. Labas pasok sa buhay ko ang samu't-saring tao na madaming naibaha

Habang kumakain ng siopao at mami sa Ma Mon Luk sa may Quezon Avenue last Saturday, napagusapan namin nila Frank, Maya at Kirk na magpasimuno ng isang laro-laro. Konting intro: Nagsimula talaga lahat dahil sa Angge (hearts) Marlon kwentuhan na kung anu-ano nang kinabit na kwento. Kaya ngayon nagpropose ako ng isang duktungan game. Dapat nung Sabado ko pa ipopost kaso ngayon lang ako nagka-oras. hehe. The rules. Simple lang naman... 1.  Gagawa lang tayo ng kwento. (Sa mga members ng iba't-ibang forums baka pamilyar na kayo sa ganito). Sisimulan ko with one sentence tapos magcontribute kayo ng isang sentence din para duktungan ang kwento. 2. Bawal mag-flood. Pagkatapos niyo mag-contribute, hintaying may ibang magcontribute saka niyo duktungan yung sa kanya. Para lahat may participation. 3. Para magcontribute, ipost niyo lang siya as a comment. You can be creative with your contributions. Kanya -kanyang diskarte nalang yan. Yun lang. siguro kung may mga nakalimutan akong rules eh

Dahil di pa ako maka get-over sa one act play na yan na puro dialogue. Ito'y pang katuwaan lang naman na kathang-isip. The return of Nina Angela C. Carvajal   “Are you eating that?”   “Yes. Lay off my brownie.”   “Pahingi, kahit kurot lang.”   “Ayoko nga. Your kurot would mean two thirds of my brownie gone.”   “Sobra ka naman! Pakagat nalang.   “Sige na nga. Ang daya mo talaga. Kinain mo na nga yung tatlo and now you’re after my brownie.”   “Haven’t had lunch eh. Ayaw mo kasi akong ilibre.”   “So kasalan ko pa ngayon? Why are you here anyway? Aren’t you supposed to be studying at the library or something?”   “I’m visiting you. Aren’t you touched? Ang sweet ko nga eh, di ba? I’m visiting you in your decrepit studio.”   “Wow! Thanks for the insult. Hay nako, sabihin mo tinatamad ka nanaman kaya tatambay ka ulit dito.”   “Korek! Kaya ilibre mo na ako.”   “I fail to see the connection.”   “Sige na. Libre mo na ako, ‘la na akong per

Mga bagay, mithiin at events na maaaring makamit at madaluhan matapos ang May 14: 1. new cleats for football. 2. new high socks for football. 3. panonood ng Twenty Questions reading. 4. Coffee with Lotte. 5. Coffee with Donna. 6. Movie group date with Sheila and the guys. 7. Lago de Oro with Tin and the tropa. 8. Baby shower for Gingy 9. Vigan trip 10. Wawa Dam trip 11. Paguwi ng LB. 12. Pagbabalik sa Kaladkarin mode. 13. Paguwi ni Aves. 14. National Museum with Aves 15. Camiguin with Aves. 16. Polilio Island with Ilags pips 17. Paghahasik muli ng lagim kasama ang mga diyos ng Intsik. 18. Birthday ko. 19. Christmas. 20. New Year. etc... Ang dami palang blessings na naghihintay eh. Kaya tatapusin ko na tong pagsubok na ito. Let's do this!

Anak ng pitumpu't pitong puting tupa naman! Sana mag May 14 na! Lord, hindi ko pa po mawari sa ngayon kung bakit at paano ko inattract itong bwakanangsheet na challenge na ito sa buhay ko. Pero since nandito siya I guess ready na ako para harapin ito kaya salamat na din po. The last time I felt this way (i.e. just about ready to volunteer to die) was when I was organizing the Season 2 ( o 3 ba yon? sa kawindangan ko i forget.) special show of Wazzup, Wazzup. Although hindi ko pa naman naaabot yung feeling of hopelessness na naramdaman ko matapos magrequest ng red carpet at bar stools sa props division ng ABS at malamang ako nalang ang natira sa TOC dahil lahat ng staff ay nasa greenbelt na kaya kailangan kong buhatin lahat yon. Buti nalang umapir si Kuya Bong from out of nowhere para tulungan ako. (Kuya Bong I labs you!) There were times na I felt I was about to snap though. Pero buo pa naman ako. Humihinga pa. Buhay pa. At sabi nga nila habang may buhay may apoy, este, pagasa. A